Job 6 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
JOB 6:1 Maar Job antwoordde en zeide:
JOB 6:2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
JOB 6:3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
JOB 6:4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
JOB 6:5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
JOB 6:6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
JOB 6:7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
JOB 6:8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
JOB 6:9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
JOB 6:10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
JOB 6:11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
JOB 6:12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
JOB 6:13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
JOB 6:14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
JOB 6:15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
JOB 6:16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
JOB 6:17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
JOB 6:18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
JOB 6:19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
JOB 6:20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
JOB 6:21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
JOB 6:22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
JOB 6:23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
JOB 6:24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
JOB 6:25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
JOB 6:26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
JOB 6:27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
JOB 6:28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
JOB 6:29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
JOB 6:30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?