Job 12 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
JOB 12:1 Maar Job antwoordde en zeide:
JOB 12:2 Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!
JOB 12:3 Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?
JOB 12:4 Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
JOB 12:5 Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.
JOB 12:6 De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.
JOB 12:7 En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
JOB 12:8 Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.
JOB 12:9 Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?
JOB 12:10 In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.
JOB 12:11 Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?
JOB 12:12 In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.
JOB 12:13 Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.
JOB 12:14 Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.
JOB 12:15 Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.
JOB 12:16 Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.
JOB 12:17 Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,
JOB 12:18 Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.
JOB 12:19 Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.
JOB 12:20 Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.
JOB 12:21 Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.
JOB 12:22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.
JOB 12:23 Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.
JOB 12:24 Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
JOB 12:25 Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.